~When we Meet.

Een nieuwe gedaante, een nieuw persoon, bewoog zich voort tussen de mensen. De haren waren Blond, zo Blond, dat het een haast Witte kleur leek te hebben, tussen het Blond, leken licht Roze stroken vermengd, maar zo, dat het genoeg opviel. De huid was gezond van kleur, licht, blank. De korte Blond, Roze haren vielen langs het Smalle Gezichtje, een Lang, Slank Figuur. Stralend Blauwe ogen, Zeeblauw, opvallende lippen, Goed gevormd, Roze gekleurd. Niemand zou weten dat zijn het was. Ze was zo anders. Een glimlach lag rond de roze lippen, terwijl ze zich door de mensen heen verplaatste. Ze stak bijna een kop boven vele uit, ze keek zoekend op zich heen. Was ze opzoek? Plots dook ze opzij, een zijstraatje in, waar zich Cafeetjes bevonden, die minder bekend waren, maar zeker de Slechtste niet. Ze liet een zucht langs haar roze lippen glijden en liep een van de Cafeetjes in, die zich in het Straatje bevonden. Het Café was helder verlicht, en Modern ingericht. Ze glimlachte en nam plaats aan een van de Tafeltjes. Geduldig wachtte ze tot iemand bij haar zou komen, terwijl haar nagels op de tafel tikte. De nagel, waren zwart van kleur, met roze figuurtjes. Niemand zou weten wie ze was.

Met een kop thee tussen zijn handen zat Nyckolas al een tijdje in het café. Aardbeien thee, zijn favoriete smaak. Bij elke persoon die binnenstapte keek hij eventjes op, maar zijn aandacht ging vrijwel direct weer terug naar de kop thee die voor hem op het tafeltje stond. Bij een iemand was dit echter niet het geval. Toen deze vrouw binnen stapte, bleef zijn blik op haar gericht. Zijn blik gleed over haar gedaante. Ze had een slank, lang figuur en een mooi, smal gezichtje. Haar haren waren kort, en erg licht blond, met lichtjes een paar roze stroken, viel hem op. Hij keek vooral naar haar stralende, zeeblauwe ogen, die hem het meeste opvielen. Zijn blik volgde haar terwijl ze ging zitten, waarna hij een slok van zijn thee nam.

Ze glimlachte toen er iemand bij haar kwam en beet op haar lip "Thee graag ..." Haar stem was zacht en zoet, licht als een veertje. Ze glimlachte, de persoon vroeg haar naar de smaak die haar Thee moest hebben. Nogmaals beet ze op haar lip "Is er Aardbei?" De persoon knikte als antwoord en ze glimlachte. "Aardbei graag!" De persoon knikte en liep weer weg, haar nagels tikte opnieuw op het tafeltje. Wachten was Saai. Ze haalde haar hand door haar Blonde haren en legde die daarna weer op de Tafel. Zacht begon ze te neuriën.

Nyckolas kreeg een klein glimlachje rond zijn lippen toen hij haar om aardbeienthee hoorde vragen. Weliswaar een klein glimlachje, dat niet bepaald gemeend was, maar het was er wel een. Ze had in ieder geval een goede smaak, dat stond hem wel aan. Hij nam opnieuw een slok, maar aangezien het kopje leeg was zette hij het direct weer terug op de tafel. Hij schoof zijn stoel een stukje naar achter, en stond op, terwijl hij met grote passen richting de bar liep. Hij zette het kopje neer, en vroeg direct om een nieuwe, terwijl hij op een van de barkrukken ging zitten, met zijn blik opnieuw op de vrouw gericht.

Haar grote, zee blauwe ogen twinkelden en een lach lag rond de roze lippen, die ze een moment over elkaar wreef. Geduldig, wachtte ze op haar thee, die niet veel later door iemand werd gebracht. Beleefd bedankte ze de persoon, om vervolgens de warme kop bij haar mond te brengen en een kort moment te blazen. De lichte stoom die er van af kwam leek een moment weg, waarna die weer te zien werd. Nogmaals blies ze, waarna ze haar lippen aan de kop zette en er een slok uit nam. Ze zette de kop neer en liet een zucht langs de roze lippen ontsnappen. Haar blik viel op een jongen. Ze glimlachte vriendelijk, terwijl ze hem bekeek.

Haar grote, zee blauwe ogen twinkelden en een lach lag rond de roze lippen, die ze een moment over elkaar wreef. Geduldig, wachtte ze op haar thee, die niet veel later door iemand werd gebracht. Beleefd bedankte ze de persoon, om vervolgens de warme kop bij haar mond te brengen en een kort moment te blazen. De lichte stoom die er van af kwam leek een moment weg, waarna die weer te zien werd. Nogmaals blies ze, waarna ze haar lippen aan de kop zette en er een slok uit nam. Ze zette de kop neer en liet een zucht langs de roze lippen ontsnappen. Haar blik viel op een jongen. Ze glimlachte vriendelijk, terwijl ze hem bekeek.

Toen Nyckolas zag dat ze naar hem keek, en glimlachte, knikte hij eventjes. Als begroeting, uit beleefdheid. Hij pakte zijn nieuwe kop thee aan. 'Bedankt,' zei hij, met zijn charmante accent, waar duidelijk een frans accent in te herkennen was, tegen de ober. Hij stond op van de barkruk, maar in plaats van naar de tafel te lopen waar hij eerst had gezeten, liep hij naar het tafeltje van de vrouw. Hij knikte naar de stoel. 'Zit er al iemand bij deze prachtige dame?' vroeg hij, met nog steeds een vreselijk charmante stem, terwijl hij haar vragend aankeek.

Ze zag hoe hij glimlachte, en een moment naar haar knikte, als begroeting, uit beleefdheid. Er werd hem een kop thee gegeven, die hij vervolgens aanpakte, waarna hij van de kruk opstond. Met kalme passen liep hij naar haar tafel. Ze glimlachte, keek naar hem en volgde zijn blik toen hij knikte. Het ging om de stoel tegenover haar aan de tafel waar ze zat. Ze luisterde naar zijn woorden, die charmant klonken, vreselijk charmant, in zijn stem was een Frans accent te vinden. Hij keek haar vragend aan en nogmaals glimlachte ze. "Zo te zien niet, dus neem gerust plaats" zei ze. Haar stem was zoet en haast verleidelijk, met een bijna brutale toon erin. Ze nam haar kop weer in handen, om vervolgens een slok te nemen.

Nyckolas schoof de stoel een stukje naar achteren, en nam erop plaats. Hij zette de kop gloeiend hete thee aan zijn mond, en nam een flinke slok. De warmte leek hem nieteens te interesseren, hij was het wel gewend. Hij zette het kopje neer op de tafel en keek de vrouw, die tegenover hem zat, aan. 'Wist je dat het maar mogelijk is om in een oog te kijken, als je iemand aankijkt?' Ja, het was een opmerking die nergens op sloeg, maar het viel hem gewoon op.

Ze glimlachte en keek hem aan, luisterde naar zijn charmante stem, met het Franse accent, ze glimlachte en schudde haar hoofd. "Nee dat wist ik niet, maar bij jou kan het denk ik niet anders ..." zei ze met een glimlach en keek hem aan. Ze keek hem aan en beet zachtjes op haar lip, waarna ze opnieuw een slok nam van de Thee. Aardbei. Ze vond het een heerlijke smaak, die bleef hangen in de keel, zodat de smaak daarna nog te proeven was. Ze hield op zich we van Thee, maar dan was Aardbei toch een van haar Favorieten.

'Hmm, ik denk het niet, nee..' Hij haalde met een nonchalant gebaar zijn hand door zijn blauwzwarte haren. Zijn hand streek omlaag langs het ooglapje dat zijn rechteroog bedekte, en ging toen richting de kop thee. Hij pakte deze op, nam een slok, en zette hem weer terug. Hij had opnieuw aarbeismaak gekozen. De zoete smaak ervan trok hem aan, alhoewel hij normaal gesproken niet zo'n grote fan van zoet was. Hij stak zijn hand uit. 'Nyckolas,' zei hij, met een charmante glimlach op zijn gezicht.

Ze keek hem met een lach aan en volgde zijn bewegingen, met haar zee blauwe ogen, zijn hand streek omlaag langs zijn ooglapje, dat zijn rechteroog verborgen hield, waarna die hand weer naar zijn kop thee ging. Hij pakte de kop op en zette die aan zijn mond, om een slok te nemen, en de kop weer terug te zetten. Hij stak zijn hand naar haar uit en stelde zich voor. Ze glimlachte en pakte zijn hand aan, die ze licht schudde. "Kaylyn" zei ze met een lach. "Aangenaam kennis te maken." Ze trok haar hand terug, om die vervolgens door haar blonde haren te halen. Ze pakte haar kop, en nam vervolgens nog een slok.

Nyckolas knikte, en liet haar hand weer terug. 'Leuk je te ontmoeten, Kaylyn. En wat doet zo'n mooie dame als jij in zo'n suf café als dit?' Met zijn wijsvinger volgde hij de rand van het theekopje. De elleboog van zijn andere hand stond op de tafel, terwijl hij met zijn hoofd, dat hij een beetje schuin hield, op zijn hand leunde en haar vragend aankeek.

Ze glimlachte en keek hem aan, luisterde naar hem, de woorden die zachtjes klonken. Ze beet op haar lip, dacht na over zijn vraag "Genieten van een Kopje Thee ..." zei ze vervolgens met een lach. Ze keek naar hoe hij de rand van zijn kopje volgde met zijn vinger, zijn hoofd steunde op zijn andere arm. Ze glimlachte nogmaals "En wat doe jij hier?" vroeg ze. Hij wist waarom zij hier was, nu wou zijn weten wat hem hier bracht. Misschien kwam ze ook voor een beetje rust, haar leven was druk. Soms te druk. En het gevoel dat ze al een tijd had, dat in haar lichaam rond woelde, maakte het niet beter. Ze was bang, dat haar Zuster was teruggekeerd. Maar dar kon niet, toch?

Nyckolas knikte opnieuw. 'Om dezelfde reden als jij, aangezien ik verder toch niks te doen heb.' Dat was gelogen, hij had een vreselijk druk leven, maar dat ging hij andere niet aan hun neus hangen. 'En jij, Kaylyn, zo'n prachtige jongedame als jij heeft vast een vreselijk spannend leven?' Ja, Nyckolas was een regelrechte charmeur, en meestal lukte hem dat ook nog.

Ze glimlachte vriendelijk en keek hem aan, luisterde naar hem. Ze beet op haar lip en schudde lichtjes haar hoofd "Dat valt wel mee ..." zei ze met een lach rond haar roze lippen. "Maar je kunt het Spannend maken." Haar stem klonk charmant, verleidelijk en zoet. Ze keek hem met een glimlach aan, ik haar ogen was een brutale twinkeling te zien. Ze lachte vrolijk.

Nyckolas lachte toen hij haar opmerking hoorde. Hij kon het spannend maken. Ja, dat kon hij zeker. 'Ik zou me vereerd voelen,' zei hij, waarna hij opnieuw een slok uit zijn kop thee nam. Deze was inmiddels al behoorlijk afgekoeld, maar ook dat kon hem niet veel schelen. Hij keek recht in haar ogen, en de brutale twinkeling die erin te zien was ontging hem zeker niet.

Lisha lachte vrolijk en keek hem aan “Had jij iets in gedachten of zal ik het verzinnen?” vroeg ze met een glimlach. Een glimlach die verleidelijk leek, een brutale schittering was te zien in de zee blauwe ogen. Ze pakte de kop tussen haar handen en goot, de laatste hoeveelheid van de thee naar binnen. De thee was al afgekoeld, maar dat deerde haar niet, zolang de zoete smaak zich maar in haar keel verspreidde, zolang de smaak nog maar even op haar tong bleef liggen. Ze wist dat haar brutale blik, hem alle behalve ontging, maar wat maakte dat uit, het was immer, bijna haar bedoeling. Ze lachte nogmaals, vrolijk en haalde een hand door de blonde lokken, die vervolgens weer op hun plaats vielen.