Hello, Goodbye

Rustig liep ze door een van de winkelstraten. Het was een tijd geleden dat ze hier was geweest. Deze keer had ze een donkerblauwe jurk aan met een zwarte petticoat eronder. Haar ogen gleden door de straat. Soms bleven ze even hangen, maar keken daarna weer verder. Ze wist niet of ze iets of iemand zocht. Meestal niet. Behalve als ze een visioen had gehad en ze iemand moest beschermen. Maar al een paar dagen had ze geen visioenen gehad. Niet dat ze zich daar zorgen om maakte. Heel even sloeg ze haar ogen neer, maar keek daarna weer verder terwijl ze rustig verder liep.

Jordan liep in gedachten verzonken door een winkelstraat, hij wist niet waar hij was, hij wist niet waar hij heen ging. Zonder doel slofte hij verder. Hij dacht eigenlijk helemaal nergens aan, hij had zijn bol kunnen repareren, nouja, hij had een nieuwe gekregen. Hij voelde nog even of hij nog in zijn tas zat. Opgelucht haalde hij adem. Mooi, hij was veilig. Hij zou er nu beter op letten.

June haar schoenen tikten op de grond, er was veel geluid wat kon betekenen dat zij er was. Maar alsnog viel ze niet op. Niemand keek haar aan, of keek haar na. Ze was het gewend. Veel zou ze er niet aan kunnen veranderen. Ze liep een straat in die rustiger was, er was haast niemand aanwezig behalve een paar mensen.